சிந்தியா ஸ்டீபனுடனான உரையாடலில்: தலித் ஆர்வலர் மற்றும் எழுத்தாளர்

சிந்தியா ஸ்டீபன் ஒரு தலித் ஆர்வலர், எழுத்தாளர், சமூக கொள்கை ஆய்வாளர் மற்றும் ஒரு சுயாதீன பத்திரிகையாளர். அவர் தலித் ஆய்வுகள், உறுதியான நடவடிக்கை மற்றும் கல்வி கொள்கை போன்ற துறைகளில் பணியாற்றுகிறார். அவர் பல கட்டுரைகளை எழுதியுள்ளார் மற்றும் தலித் பெண்கள், பிராமண ஆணாதிக்கம், சாதி பாகுபாடு மற்றும் பல பிரச்சினைகள் குறித்த புத்தகங்களுக்கு அத்தியாயங்களை வழங்கியுள்ளார். அவர் பயிற்சி, ஆசிரியர் மற்றும் மேம்பாட்டு சேவைகள் அறக்கட்டளையின் (டெட்ஸ்) தலைவராக உள்ளார் மற்றும் இந்தியாவின் பெங்களூரில் வசிக்கிறார்.

ஆலிஸ் ஆபிரகாம்: தலித் கிறிஸ்தவராக வளர்ந்து வரும் உங்கள் அனுபவத்தைப் பற்றி சொல்ல முடியுமா?

சிந்தியா ஸ்டீபன்: இது ஒரு சுவாரஸ்யமான கேள்வி. விஷயம் என்னவென்றால் நான் ஒரு தலித் ஆக வளரவில்லை. இது ஒரு சுவாரஸ்யமான பாதை. எங்கள் தலித் வம்சாவளியைப் பற்றி ஒருபோதும் சொல்லாத ஒரு குடும்பத்தில் நாங்கள் வளர்க்கப்பட்டதால் எனது தலித் உணர்வு குறைவு அல்லது இல்லாமல் இருந்தது. என் பெற்றோர் நன்றாக வைக்கப்பட்டனர். என் அம்மா ஒரு சிறந்த பள்ளியில் ஆசிரியராக இருந்தார், என் தந்தை இளம் வயதில் இறந்தாலும், ஒரு பொறியியலாளர். எனவே, நாங்கள் சலுகை பெற்றவர்களாக வளர்ந்தோம். என் நாற்பதுகளில் நான் அதை நானே புரிந்து கொண்டேன்.

முன்னதாக நான் தலித்தை எனக்கு வெளியே ஏதோவொன்றாக நினைத்துக்கொண்டேன், இது எனக்கு எந்த தொடர்பும் இல்லை. இருப்பினும், நான் ஏழைகளிடையே ஒரு கிராமப்புறத்தில் வளர்ந்ததிலிருந்து, என் அம்மா வறுமையில் வளர்ந்த ஒரு நல்ல அடித்தளமாக இருந்ததால், கடின உழைப்பு மற்றும் நெறிமுறை விழுமியங்களுடன் எங்களை மிகவும் கண்டிப்பாக வளர்த்தார். எங்களுக்கு சலுகை இருந்தபோதிலும், நாங்கள் சுதந்திரமாக இருக்க கற்றுக் கொண்டோம்.

பிரதான பெண்ணிய இயக்கத்தில் தலித் பெண்ணியவாதிகள் இருக்கிறார்களா? அவை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு இடம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதா? நான் அப்படி நினைக்கவில்லை.

என் நாற்பதுகளில், தொடர்ச்சியான நிகழ்வுகள் என்னை பிரதிபலிக்க வைத்தன. ஒருமுறை, நான் ஒரு வேலைக்கு ஒரு சிறந்த வேட்பாளராக இருந்தேன், அந்த வேலையைப் பெறுவதில் மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் இருந்தேன், எந்த அனுபவமும் இல்லாத ஒரு இளம் பிராமண பெண் பணியமர்த்தப்பட்டார். பின்னர் நான் கேள்வியை ஆராய ஆரம்பித்தேன்.

நான் எனது பயோடேட்டாவை சமர்ப்பித்தபோது, ​​அலுவலகத்தில் இருந்த ஒரு பெண் என்னிடம், “நாங்கள் எங்கள் அமைப்பில் தலித்துகளைப் பற்றி பேசவில்லை” என்று கூறியிருந்தார் . அந்த நேரத்தில் அவள் அதை ஏன் குறிப்பிட்டாள் என்று எனக்கு புரியவில்லை. எனது தலித் அடையாளத்தை அவிழ்க்க பல ஆண்டுகள் ஆனது. எனது தாத்தா பாட்டி அனைவரும் தலித்துகள் அல்ல என்றாலும், நாங்கள் ஸ்தாபனத்தால் ஒருவராக கருதப்பட்டோம். இது ஏன் நடக்கிறது என்று அந்த நேரத்தில் நான் உணரவில்லை. நான் அதைப் பற்றி அறிந்த பிறகு, என் வாழ்க்கை ஒரு திருப்பத்தை எடுத்தது. பின்னர் நான் தலித் கிறிஸ்தவ பிரச்சினைகள் குறித்து தொடர்பு கொள்ள ஆரம்பித்தேன். நான் பெங்களூருக்குச் சென்ற பிறகு, சி.எஸ்.ஐ தேவாலயம் மற்றும் தாராளவாத சிந்தனையின் வெவ்வேறு கிறிஸ்தவ அமைப்புகளுடன் பணியாற்றத் தொடங்கினேன்.

AA : உங்கள் வாழ்க்கையில் முக்கிய தாக்கங்கள் என்ன? உங்கள் சமூகத்திற்காக பணியாற்ற உங்களை பாதித்த நபர்கள் அல்லது புத்தகங்கள் ஏதேனும் உள்ளதா?

சி.எஸ்:  நிச்சயமாக, மிகப்பெரிய செல்வாக்கு பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் தான். மேலும், ஜோதிராவ் புலே மற்றும் சாவித்ரிபாய் புலே. நான் ஆறாம் வகுப்பில் படிக்கும் போது, ​​என் அம்மா எனக்கு ஒரு புத்தகத்தை வாங்கியிருந்தார், இது பண்டிதா ரமாபாயின் சுயசரிதை, பெண்கள் அதிகாரம் பெறுவதில் பணியாற்றுவதற்கு அவர் எப்போதும் எனக்கு ஒரு உத்வேகம் அளித்து வருகிறார்.

AA: இந்தியாவில் இப்போது பிரதான பெண்ணியத்தின் பிரச்சினைகள் என்ன என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்? #Metoo இயக்கம் அனைவரையும் உள்ளடக்கியது என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா?

சி.எஸ்: விஷயம் என்னவென்றால், ஏற்கனவே குரல் கொடுத்தவர்கள் முக்கியமாக முன் வந்து அனைவராலும் கேட்கப்படுகிறார்கள். #MeToo என்பது எனது கருத்தில் ஒரு சக்திவாய்ந்த இயக்கம். ஆனால் மற்ற எல்லா சிக்கல்களையும் போலவே, கேட்கப்படும் குரல்களும் ஆதிக்க சாதி மற்றும் வர்க்கத்தினருக்கு மட்டுமே. அதன் அடிப்பகுதியில் ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவுகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் இருந்தனர், அது அமெரிக்காவின் தரனா பர்க் அல்லது இந்திய சூழலில் ராயா சர்க்கார் (தலித் பின்னணியைச் சேர்ந்தவர்). இயக்கத்தில் முக்கியமான முன்னேற்றங்களைத் தூண்டிய பெண்கள் தலித்துகள்.

இந்தியாவில் ஒரு பெரிய சூழலில் கூட, ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களைச் சேர்ந்த பெண்கள் நடத்திய போராட்டத்தின் காரணமாக பெண்கள் தொடர்பான சட்ட சீர்திருத்தங்கள் வடிவமைக்கப்பட்டன. தன்னுடைய காவலில் வைக்கப்பட்ட கற்பழிப்பு மற்றும் பரபரப்புக்கு எதிராக நீதிக்காக போராடிய ஆதிவாசி பெண் மதுரா , கற்பழிப்புச் சட்டங்களை மீண்டும் பெண்கள் நட்பாக மாற்றுவதற்காக மீண்டும் எழுத வழிவகுத்தது. இது ஒரு முக்கியமான முன்னுதாரண மாற்றமாகும்.

மற்றொரு முக்கியமான நபர், பன்வாரி தேவி , மாநில அரசு சேவையில் பணியாற்றிய தலித் பெண் ஆர்வலர். அவர் ஒரு குழந்தை திருமணம் பற்றி புகார் செய்தார், ஆனால் தனது வேலையைச் செய்ததற்காக கும்பல் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டார். அவள் தீண்டத்தகாதவள் என்பதால் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்படவில்லை என்று ஒரு மோசமான தீர்ப்பு கூட வந்தது. நீதி அவரது சண்டை கட்டமைப்பது விளைவாக விசாகா வழிகாட்டுதல்கள் மற்றும் பணியிட சட்டத்தின் பெண்கள் மீதான பாலியல் ஒருமுகப்படுத்தப்பட்ட தடுப்பு . பாலின நீதிக்கான போராட்டத்தில் தலித் பெண்களின் வாழ்க்கையும் அனுபவங்களும் மிக முக்கியமானவை, ஆனால் அது ஒப்புக்கொள்ளப்படவில்லை மற்றும் புறக்கணிக்கப்படுகிறது. #MeToo இயக்கத்தில், இது மீண்டும் நடந்தது.

AA: எனவே ஒரு தனி தலித் பெண்ணிய இயக்கம் தேவை என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா? 'தலித் பெண்ணியம்' என்ற சொல்லைப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

சி.எஸ்: பதில் தெளிவாக உள்ளது. பிரதான பெண்ணிய இயக்கத்தில் தலித் பெண்ணியவாதிகள் இருக்கிறார்களா? அவை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு இடம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதா? நான் அப்படி நினைக்கவில்லை. இது ஆரம்பத்திலிருந்தே காணப்படுகிறது. பல்வேறு இயக்கங்களில் ஈடுபட்டுள்ள ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவுகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் எப்போதும் தரவரிசை மற்றும் கோப்பில் தள்ளப்படுகிறார்கள். தலைமை மற்றும் நிகழ்ச்சி நிரல் அமைப்பை மேலாதிக்க குழுவால் செய்யப்படுகிறது. என்னைப் போன்றவர்கள், ரூத் மனோரமா, பாத்திமா பெர்னார்ட் மற்றும் பலர் உள்ளே நுழைந்து கேள்வி கேட்கத் தொடங்கினர் மற்றும் தலித் பெண்கள் தொடர்பான பிரச்சினைகளை எழுப்பினர், அவை ஆதிக்க சாதி பெண்கள் விவாதிக்கப்படாத பெண்ணியக் குழுக்கள். எங்கள் பிரச்சினைகள் பிரதான இயக்கத்திலிருந்து வேறுபடுவதைப் பற்றிய ஒரு உணர்வு வளரத் தொடங்கியது.

இந்தியாவில் வெவ்வேறு ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவுகளைச் சேர்ந்த பெண்களின் அனுபவங்களையும் உணர்வையும் இணைக்கும் 'ஓரங்கட்டப்பட்ட இந்திய பெண்ணியம்' என்று ஒன்றை நான் முன்மொழிகிறேன்.

பிரதான பெண்ணியத்தில் விவாதங்களின் தொடக்கமும் முடிவும் ஆணாதிக்கமும் வன்முறையும் ஆகும். ஆனால் எங்கள் பகுப்பாய்வு மிகவும் நுணுக்கமாகவும் துடிப்பாகவும் இருந்தது. எங்கள் தீர்வு தேடுவதும் மிகவும் அடிப்படையானது. வேலைவாய்ப்பு, சொத்து உரிமைகள் மற்றும் பலவற்றில் அவர்கள் ஏற்கனவே செய்த மற்றும் அடைந்த எதற்கும் நான் முக்கிய பெண்ணிய இயக்கத்தை விமர்சிக்கிறேன் என்று அர்த்தமல்ல. ஆனால் சொத்து இல்லாத பெண்களின் நிலை என்ன? இதனால், தலித் பெண்களுக்கு வேறு மொழி தேவை.

வெள்ளை பெண்ணிய இயக்கத்தில் இனவாதத்தை எதிர்கொண்ட கறுப்பின பெண்கள் 'பெண்ணியம்' என்ற வார்த்தையை முன்மொழிந்தனர். லத்தீன் பெண்களுக்கு 'முஜெரிசம்' என்ற சொல் உள்ளது, அங்கு ' முஜெர்' என்றால் பெண். முன்னதாக நான் 'தலித் பெண்ணியம்' என்ற ஒரு வார்த்தையை முன்மொழிந்தேன், அது போதுமானதாக இல்லை என்பதை நான் உணர்ந்தேன். எனவே, நான் 'ஓரங்கட்டப்பட்ட இந்திய பெண்ணியம்' என்று ஒன்றை முன்மொழிகிறேன். இது இந்தியாவில் வெவ்வேறு ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவுகளைச் சேர்ந்த பெண்களின் அனுபவங்களையும் உணர்வையும் இணைக்க முயற்சிக்கிறது.

AA: அப்படியானால் எனது அடுத்த கேள்வி 'பிராமண ஆணாதிக்கம்' என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துவது தொடர்பான சமீபத்திய ட்விட்டர் வரிசையைப் பற்றியது? பெரும்பாலான சீற்றம் நன்கு படித்த பிரிவில் இருந்து வந்தது. சாதிக்கும் ஆணாதிக்கத்திற்கும் இடையிலான உறவை மக்கள் இன்னும் ஏற்கவில்லை என்று ஏன் நினைக்கிறீர்கள்? அதை நீங்கள் என்ன எடுக்கிறீர்கள்?

சி.எஸ் : இந்த பிரச்சினை நடந்ததில் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். ஏனெனில் ஆரம்ப சீற்றத்திற்குப் பிறகு, எல்லோரும் இதை விளக்கி ஆராயத் தொடங்கினர். அம்பேத்கர், பூலே, சாவித்ரிபாய் பூலே, ஷர்மிளா ரீஜ் மற்றும் பலரின் படைப்புகள் பரவலாக விவாதிக்கத் தொடங்கின. இந்த விஷயத்தில் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த எனது பழைய கட்டுரைகளில் ஒன்று கூட செய்தி சேனலில் விவாதிக்கப்படுகிறது. புள்ளி என்னவென்றால், பிராமண ஆணாதிக்கம் பல ஆண்டுகளாக விவாதிக்கப்படுகிறது. உமா சக்ரவர்த்தி இந்த சொல் குறித்த விவாதத்திற்கு முன்னோடியாக இருந்தார், ஆனால் அது பெரும்பாலும் கல்விக் குழுக்களில் இருந்தது.

ட்விட்டர் பிரச்சினை ஒரு சிறந்த வளர்ச்சியாக இருந்தது, ஏனெனில் அது பொது களத்தில் உரையாடல்களைத் தொடங்கியது மற்றும் ஒரு விவாதம் தொடங்கப்பட்டது. பல மாணவர்கள், ஆர்வலர்கள் மற்றும் பொது மக்கள் பிராமண ஆணாதிக்கம் சாதியைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, ஒரு சித்தாந்தம் என்பதையும் புரிந்து கொள்ளத் தொடங்கியுள்ளனர். அதைச் சுற்றி ஒரு சாகுபடி ம silence னம் இருந்தது, இறுதியாக ம silence னம் உடைக்கப்பட்டுள்ளது.

AA: தலித் கிறிஸ்தவர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு குறித்து உங்கள் கருத்து என்ன?

சி.எஸ்: இது ஒரு சட்டம் தவறாக நிறைவேற்றப்பட்ட கட்டளை மூலம் எங்களுக்கு மறுக்கப்பட்டுள்ளது, இது அரசியலமைப்பு வடிவமைக்கப்பட்ட எட்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு பிராமண ஸ்தாபனம் அரசியலமைப்பிற்கு செய்த முதல் விஷயங்களில் ஒன்றாகும். இது நிவர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும் என்றாலும், சட்ட சவால் இன்னும் நிலுவையில் உள்ளது. யுபிஏ காலத்தின் போது, ​​கிறிஸ்தவ சமூகத்திலிருந்து அதற்கு நிறைய உந்துதல் இருந்தது. எல்லாவற்றையும் மீறி, அரசாங்கம் ஒரு நேர்மறையான பதிலைத் தாமதப்படுத்திக்கொண்டே இருந்தது, தலித் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான வரலாற்றுத் தவறைச் சரிசெய்ய ஒரு பெரிய வாய்ப்பு இழந்தது. மத சுதந்திரத்தை குறிப்பாக ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவினருக்கும் சிறுபான்மை மதங்களுக்கு மாறியவர்களுக்கும் மக்கள் தண்டிக்க முடியாது. ஆனால் எங்கள் சண்டை தொடரும்.

AA: உங்கள் சமூகத்திற்கான உங்கள் எதிர்கால இலக்குகள் என்ன?

சி.எஸ் : எனது வாழ்க்கை குறிக்கோள் எப்போதுமே பெண்களை குறிப்பாக ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களிலிருந்து அதிகாரம் பெறுவதாகும். பொருளாதார மற்றும் அரசியல் அதிகாரமளித்தல் தான் நான் இந்த பெண்களை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளேன். தொழில்முனைவோரை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் பெண்களை பொருளாதார ரீதியாக மேம்படுத்தும் நிறுவனங்களையும், தனிப்பட்ட மட்டத்தில் கட்டியெழுப்பவும் நான் முயற்சிக்கிறேன். எனது திட்டங்கள் பெரும்பாலும் கர்நாடகாவிலும் அதைச் சுற்றியும் இருந்தாலும், எனது மொழித் திறன் காரணமாக நான் எப்போதும் நாடு முழுவதும் பணியாற்றினேன். என்னால் ஐந்து மொழிகள் பேச முடியும். தொழில்முறை துறையிலும் படைப்புத் துறையிலும் அதிக எழுத்து செய்ய திட்டமிட்டுள்ளேன். நான் பல கவிதைகளை எழுதியுள்ளேன், மேலும் கவிதைகளையும் புனைகதைகளையும் எழுதுவேன் என்று நம்புகிறேன்.

பிராந்திய மொழிகளிலிருந்து ஆங்கிலத்திற்கு மொழிபெயர்ப்பையும் செய்கிறேன். நான் ஆங்கிலத்தில் இருந்து பாஷா எல் ஆங்குவேஜில் படைப்புகளை எடுத்து வருகிறேன். தற்போது நான் கன்னடத்தில் மூன்று திட்டங்களையும் தெலுங்கில் ஒரு திட்டத்தையும் இந்தியில் ஒரு திட்டத்தையும் தமிழில் ஒரு திட்டத்தையும் மராத்தியில் ஒரு திட்டத்தையும் செய்கிறேன். சாதி எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் படைப்புகளை மொழிபெயர்ப்பதே எனது நோக்கம், எனவே அதிகமான மக்கள் அவற்றைப் படிக்க முடியும் என்று நம்புகிறேன்.